بررسی سنت های ادبی در صد و پنجاه غزل از بیدل دهلوی

سنت های ادبی، مجموعه ای از قراردادها در شعر هر ملتی است که در سالیان طولانی باقی مانده است و مضمون ها و اوصاف خود را در فراز و نشیب دگرگونی های ادبیات حفظ کرده اند و به دست ما رسیده اند. مانند عاشق بودن پروانه بر شمع. بیدل دهلوی، شاعر سبک هندی، با استفاده از موتیوهای مختلف و تداعی معانی گسترده در غزلیاتش، موجب تصویرآفرینی های بسیاری در شعر خویش شده است که به صورت سنت ادبی درآمده و در این قالب در شعر وی خودنمایی می کند.در این پژوهش با نگاه دقیق تر به صدو پنجاه غزل از غزلیات بیدل، بعد از تحلیل کلی غزلیات، سنت های ادبی نیز ذکر شده است تا با استفاده از تحلیل های کلی هر غزل، منشأ و دلیل پیدایش سنت های ادبی با استفاده از موتیوها و تداعی معانی و ارتباط آن ها با یکدیگر نیز مشخص گردد. همچنین به بسامد سنت های ادبی موجود در این غزلیات و تکرار آن ها نیز اشاره می شود.